Często słyszymy tajemniczy skrót „SI”, ale co tak naprawdę kryje się za tym pojęciem? Dzisiejszy artykuł rzuca światło na temat terapii SI oraz jej zastosowania w praktyce.
Terapia SI Strzelin – definicja i przeznaczenie
Terapia SI, czyli integracji sensorycznej, koncentruje się na sposób, w jaki ludzie odbierają i przetwarzają informacje sensoryczne. W skrócie, chodzi o to, jak nasze ciało reaguje na różnorodne bodźce zewnętrzne, które napływają do nas każdego dnia.
Jesteśmy codziennie narażeni na ogrom informacji sensorycznych – widzimy, słyszymy, dotykamy, smakujemy i czujemy różnorodne przedmioty i zjawiska w naszym otoczeniu. Wszystko to wymaga odpowiedniej pracy naszego układu sensorycznego.
Znaczenie zmysłów w codziennym życiu
Zmysły to nie tylko te popularne, jak wzrok czy słuch. Istnieją też mniej znane, ale równie ważne: zmysł przedsionkowy i proprioceptywny. Razem z dotykiem tworzą bazowe systemy człowieka, które stanowią fundament dla prawidłowego funkcjonowania pozostałych zmysłów.
Propriocepcja
Jest to zmysł odpowiedzialny za czucie głębokie naszego ciała. Dzięki propriocepcji, nawet z zamkniętymi oczami, jesteśmy w stanie dotknąć palcem do nosa czy trafić widelcem do ust.
Zmysł przedsionkowy
Odpowiada za naszą równowagę. Dzięki niemu wiemy, gdzie w danym momencie znajduje się nasze ciało w przestrzeni, a także potrafimy utrzymać prawidłową postawę, koordynację i wiele innych umiejętności. Współpracuje on ściśle z systemem proprioceptywnym, zapewniając harmonijną pracę obu tych zmysłów.
Kiedy potrzebna jest diagnoza? Ośrodek Med-Way Strzelin
Nie zawsze zdajemy sobie sprawę z tego, że nasze ciało może potrzebować wsparcia w zakresie integracji sensorycznej. W sytuacjach, gdy pojawiają się problemy z przetwarzaniem bodźców sensorycznych, warto zastanowić się nad skorzystaniem z terapii SI. Taka diagnoza może być niezbędna w przypadkach, gdy zauważymy nieprawidłowości w rozwoju procesów SI.
Terapia SI stanowi ważne narzędzie w procesie wsparcia prawidłowego rozwoju i funkcjonowania człowieka. Znając jej znaczenie oraz rozumiejąc rolę poszczególnych zmysłów, możemy lepiej dbać o nasze zdrowie i dobre samopoczucie.
Teoria Integracji Sensorycznej i Neuroplastyczność
Teoria Integracji Sensorycznej koncentruje się na zdolności mózgu do adaptacji i uczenia się, bazując na fenomenie neuroplastyczności. Neuroplastyczność odnosi się do zdolności tkanki nerwowej mózgu do tworzenia nowych połączeń, zmienności, samonaprawy oraz zdolności uczenia się. Przy odpowiedniej stymulacji, neuroplastyczność umożliwia układowi nerwowemu wypracowanie odpowiednich reakcji adaptacyjnych, ucząc mózg właściwego zarządzania bodźcami docierającymi do organizmu.
Terapia SI skupia się na pomocy osobom w lepszym zarządzaniu bodźcami sensorycznymi w codziennym życiu. Kluczowym aspektem jest indywidualne podejście terapeuty, który dobiera odpowiednie ćwiczenia i aktywności w zależności od konkretnych potrzeb pacjenta. Proces ten wymaga zaangażowania nie tylko ze strony specjalisty, ale także pacjenta, który musi zaangażować się w „pracę domową” w postaci diety sensorycznej.
Jednym z pierwszych kroków w terapii SI jest dokładna diagnoza pacjenta pod kątem rozwoju procesów sensorycznych. Trafna diagnoza, bazująca na badaniach, wywiadach i kwestionariuszach, jest kluczem do skutecznej terapii.
Co więcej, nie ma dolnej granicy wieku, która kwalifikowałaby dziecko do terapii SI. Zaburzenia w integracji sensorycznej mogą się pojawić już u noworodków i rozwijać w miarę dorastania dziecka. Ostatecznie, celem terapii jest poprawa jakości życia pacjenta poprzez lepsze zarządzanie bodźcami sensorycznymi w codziennym życiu.
Czy Twoje dziecko ma problemy z integracją sensoryczną? Oto jak je rozpoznać.
Integracja sensoryczna odnosi się do procesu, w którym nasz mózg interpretuje i organizuje informacje pochodzące z różnych zmysłów. Problemy z integracją sensoryczną mogą prowadzić do wielu trudności w codziennym funkcjonowaniu, szczególnie u dzieci.
Jeśli zastanawiasz się, czy Twoje dziecko może mieć problemy z integracją sensoryczną, oto kilka zachowań, które mogą na to wskazywać:
- Dziecko jest niespokojne, płaczliwe, ma kłopoty z zaśnięciem.
- Trudności z jedzeniem.
- Problemy z koordynacją ruchową – np. jest niezdarne, ma problem z ubieraniem się.
- Brak samodzielności.
- Trudności z utrzymaniem równowagi.
- Nieprawidłowa postawa przy stoliku.
- Nadruchliwość i problem z koncentracją.
- Nieadekwatne reakcje emocjonalne – np. jest impulsywne, nadwrażliwe emocjonalnie.
- Problemy z jazdą na rowerze lub hulajnodze.
- Niepewność na niestabilnych powierzchniach.
- Lęk przed wysokością lub upadkiem.
- Niechęć do zabiegów higienicznych.
- Problemy z dotykiem – np. nie lubi się przytulać lub przeciwnie – obściskuje innych.
- Niechęć do noszenia nowych ubrań.
- Unikanie brudzących zabaw.
- Problem z planowaniem ruchu.
- Niepewność w nowych miejscach.
- Uwielbienie ekstremalnych przeżyć.
Jeśli zauważysz u swojego dziecka którykolwiek z powyższych objawów, warto skonsultować się z specjalistą w zakresie integracji sensorycznej. Wczesna diagnoza i interwencja mogą pomóc dziecku w radzeniu sobie z trudnościami związanymi z integracją sensoryczną i poprawić jego jakość życia.
Integracja sensoryczna – klucz do prawidłowego rozwoju układu nerwowego
Integracja sensoryczna odnosi się do procesu, w którym mózg organizuje i interpretuje bodźce sensoryczne z naszego otoczenia. Jest to niezbędne do prawidłowego funkcjonowania i rozwijania się dzieci w codziennych aktywnościach. Istnieje wiele ćwiczeń i aktywności, które stymulują układ nerwowy, wspomagając rozwój integracji sensorycznej.
Pobudzanie i hamowanie: Stanowią one podstawę integracji sensorycznej. Aby pracować nad tym aspektem, doskonałe są różnorodne zabawy:
Głośno-cicho: zmieniające się poziomy dźwięku, które uczą dzieci reagować na różnice w natężeniu bodźców.
Muzyka stop: dzieci wykonują różne aktywności ruchowe, takie jak skakanie czy bieganie, kiedy muzyka jest odtwarzana, ale muszą zatrzymać się, kiedy muzyka przestaje grać czy dzwonek przestaje dzwonić.
Przekraczanie linii środkowej ciała: Ta umiejętność jest niezbędna do takich czynności jak czytanie czy pisanie i wspiera proces lateralizacji. Aktywności związane z tą umiejętnością rozwijają obie półkule mózgu. Wśród nich znajdują się:
– Gra w łapki.
– Żonglowanie.
– Kreślenie ósemek.
– Śledzenie wzrokiem obiektu przemieszczającego się z lewej do prawej strony i odwrotnie.
Obustronna koordynacja: Ta zdolność ma kluczowe znaczenie dla prawidłowej postawy i koordynacji ruchów. Aby ją rozwijać, można korzystać z następujących ćwiczeń:
– Maszerowanie z jednoczesnym wymachiwaniem rękoma.
– Wspinanie się na ścianki wspinaczkowe lub drabinki.
– Taniec, który angażuje całe ciało.
– Wykonywanie skomplikowanych sekwencji ruchów, np. kombinacje kroków.
– Przeskakiwanie z jednej nogi na drugą, uczące koordynacji i równowagi.
Integracja sensoryczna jest niezbędna dla prawidłowego rozwoju dziecka. Poprzez włączanie do codziennej rutyny powyższych ćwiczeń, możemy wesprzeć dzieci w osiągnięciu ich pełnego potencjału.